Landbouw kan de grond uitputten, vooral wanneer hetzelfde gewas jaar na jaar wordt geplant. Elke plantensoort zuigt iets uit de grond en geeft iets anders terug. Sojabonen (Glycine max) laten bijvoorbeeld nitraten in de grond, terwijl maïs (Zea mays) nitraten absorbeert. Om de chemische samenstelling van de grond na eenjarige gewassen zoals deze aan te vullen, laten sommige boeren en tuinders hun land braak gaan - of niet-beplant - zodat de natuurlijke voedingsstoffenbalans van de bodem kan worden hersteld.
tegoed: Comstock Images / Stockbyte / Getty Images Wanneer een boer wat land ongeplant laat, wordt de grond hersteld.Gewasrotatie en braakland
De kernfilosofie achter gewasrotatie is om nooit toe te staan dat gewassen de bodem van één voedingsstof volledig uitputten. Door verschillende planten af te wisselen, blijft dat evenwicht intact. Een veld braak laten liggen, vrij van gecultiveerd gewas, maakt vaak deel uit van een goed gewasrotatieprogramma. Door niet te bezinken, kan de grond rusten en kan de vruchtbaarheid worden hersteld. Gewasrotatie is des te belangrijker op velden waar de bodem vatbaar is voor uitputting of waar veeleisende gewassen zijn geteeld. Dezelfde filosofie die boeren gebruiken, is ook van toepassing op huistuinen.
Historische precedenten
Boeren toestaan om land braak te houden wordt al eeuwenlang door boeren beoefend. Het werd vaak gedaan in de middeleeuwen, lang voordat er technologieën bestonden om aanhoudende, grootschalige aanplant mogelijk te maken. Met de komst van commerciële meststoffen en de toename van de landbouw als industrie, werd het steeds populairder om land braak en onproductief te laten in westerse samenlevingen. Productie won van bodemgezondheid. Velden die werden ondersteund door kunstmest bleven in constante productie, maar de gezondheid van de bodem leed. Huistuiniers volgden landbouwvoorbeelden.
Oude lessen
Een van de vroegste, meest primitieve vormen van gewasrotatie was wat bekend staat als twee-veldrotatie. Boeren deelden hun velden in tweeën, plantten de ene helft in het ene jaar en daarna de andere helft het volgende jaar. Elk jaar mocht de helft van hun land rusten en worden vernieuwd. Deze cyclus werd voor onbepaalde tijd herhaald. Dit proces had het beoogde effect van het aanvullen van de grond, maar liet de helft van het bouwland ongebruikt en onproductief achter. In de loop van de geschiedenis bleven veel culturen het land voeden door het braak te laten, maar anderen kozen voor nieuwe methoden om het land constant in gebruik te houden.
Rotatie gaat vooruit
Naarmate de tijd verstreek, werd rotatie met drie velden populairder als een geavanceerde vorm van gewasrotatie. Zoals de naam al doet vermoeden, waren akkerbouwvelden in drieën verdeeld. In het eerste veld zaaide een boer eenjarige granen zoals gerst (Hordeum vulgare) of tarwe (Triticum aestivum). In het tweede veld plantte hij een jaarlijkse peulvruchten zoals linzen (Lens culinaris) of erwten (Pisum sativum). De peulvrucht hielp bij het aanvullen van stikstof verarmd door het graan. De boer verliet het derde veld ongeplant of braak, zodat voedingsstoffen in de bodem konden toenemen. Dezelfde techniek gefilterd tot huistuiniers. Dit liet braak land rusten, maar hield meer land in productie. Slechts een derde van het bouwland bleef ongebruikt.
Moderne praktijk
Jarenlang werd het toestaan van land om braak te blijven beschouwd als een laatste redmiddel voor boeren en tuinders. Meststoffen en intelligente metgezel planten kwamen eerst. Moderne boeren en tuinders wenden zich echter vaak tot de wijsheid in oude landbouwpraktijken. Deze filosofie voedt het idee van duurzame landbouw en tuinieren, waarbij verstandige vruchtwisseling - en vergoedingen voor braakliggende grond - de bodem op natuurlijke wijze in stand houden in plaats van uitgeput. Gewasrotaties en braakliggende grond kunnen seizoensgebonden zijn, in tegenstelling tot jaarlijks. In plaats van een tuin een heel jaar braak te laten, worden seizoensgebonden lente- en herfstgewassen afgewisseld. Tuingrondvoedingsstoffen blijven hoog en tuinen blijven gezond en productief.
