Soms beschouwd als een plaag als ze een vijver overlopen, maar meestal het middelpunt van een watertuin, hebben waterlelies tuinliefhebbers door de eeuwen heen in vervoering gebracht. Drijvend sereen op een stille vijver, heeft een bloeiende waterlelie ongetwijfeld meer dan één tuinman zich afgevraagd: "Wat houdt ze precies?"
Stille wateren zijn een van de geheimen om waterlelies overeind te houden.Lelies houden van het water
Nymphaeaceae, of "waterlelies", een familie van bloeiende waterplanten, gedijen in zoetwatervijvers en nog steeds waterlichamen in gematigde en tropische klimaten over de hele wereld. Hoewel ze lijken te zweven, zijn waterleliewortels eigenlijk stevig in de grond onder het water geplant.
Het oppervlak breken
Waterlelies ontspruiten onder vijverwater uit een netwerk van knollen of wortelstokken. Slanke stengels duwen omhoog naar het oppervlak van het water, waar bladeren zich ontvouwen en knoppen zullen uitzetten en snel bloeien. Tropische waterlelies vereisen warme temperaturen om te groeien, meestal boven 70 graden F, terwijl winterharde waterlelies (het meest gebruikelijk in Noord-Amerika en andere gematigde klimaten) kunnen groeien in koeler water. In de winter sterven waterlelieknollen niet af, maar blijven ze slapen.
De drijvende functies van een waterlelie
Waterlelies zijn goed uitgerust voor het leven in het water, met een stengelstructuur die een taai netwerk van gebundelde holle cellen bevat die lucht vasthouden en stengels helpen drijven. Zodra de bladeren zich ontvouwen, biedt hun grote oppervlakte de plant extra ondersteuning door de oppervlaktespanning van het water te gebruiken om de plant te laten drijven.
Profiteren van waterspanning
Watermoleculen aan het oppervlak van een waterlichaam hebben een sterkere aantrekkingskracht op elkaar dan de moleculen onder het oppervlak, wat de zogenaamde oppervlaktespanning in het water creëert. Net als de methode die waterinsecten gebruiken om over het oppervlak van een vijver te scheren, kunnen waterleliebladeren kleine haartjes of andere structuren hebben om te profiteren van waterspanning. Het stille water van vijvers en moerassen zorgt ervoor dat waterlelies veel wateroppervlaktespanning hebben om hen te helpen drijven.
Een beetje bladsteun
Waterleliebladeren zijn bijzonder geschikt voor het leven in water, met de primaire cellen die worden gebruikt voor fotosynthese op het bovenoppervlak van het blad dat naar de zon is gericht. Een wasachtige laag, of nagelriem, bedekt de bovenkant van het blad en stoot water af, zodat de plant kan "ademen" en overtollig water afvoert en voorkomt dat de bladeren zinken.
