In gesprek met Meike Legler, Featured Artist bij Hunker House

Pin
Send
Share
Send

krediet: Stephen Paul

Toen textielkunstenares Meike Legler voor het eerst naar Los Angeles kwam, uit haar geboorteland Duitsland, was ze niet van plan kunst te maken. En toch is ze hier, minder dan twee jaar oud, met haar sterke en grafische stukken stof zoals The Jane Club, het Westin in Hapuna Beach, Hawaii, ontwerpen van Emily Henderson en andere chique huizen en galerijen in het hele land.

Nu moeder van een 7-maanden oude baby, is Legler's tijd in de studio begrijpelijkerwijs beperkter. Maar toch blijft haar kunstpraktijk groeien en evolueren.

Hier vertelt ze over haar wervelwind-kunstcarrière en de stukken die het Hunker House in Venetië, Californië sieren, waar ze onlangs bezocht.

krediet: Stephen Paul

Hunker: Je hebt drie verschillende stukken in het Hunker House, correct?

Meike Legler: Er zijn twee kleintjes, die min of meer een paar zijn. Ze hangen als een tweeluik. Ik gebruikte in principe dezelfde stoffen voor de twee stukken, en maakte de compositie anders. Ik dacht dat ze een mooie dynamiek hebben als je ze naast elkaar hebt. Uiteindelijk is het aan de verzamelaar.

Het tweeluik heeft één grote titel, die uit twee enkele titels bestaat. Het is "Tijdreizen" / "Heen en weer." Ze gaan alleen, maar ze werken natuurlijk ook als één zin.

Het derde stuk heet "Twee nieuwe manen." Ik ben eigenlijk een beetje geobsedeerd door astrologie. Ik ben dol op het lezen van mijn horoscoop - ik ben een Leeuw, met Steenbok die oprijst. Wanneer ik lees over de nieuwe maan en zo, raak ik geïnspireerd door de sterrenbeelden. Ik dacht dat ik een kosmisch stuk zou maken zonder het duidelijk te maken.

krediet: Stephen Paul

H: Hoe heeft moederschap uw werk beïnvloed?

ML: Tot nu toe alleen dat het mijn productie enorm heeft vertraagd. Als ik bij haar ben, krijg ik nog steeds ideeën, ik leg ze op mijn mobiele telefoon of teken in mijn schetsboek. Ik heb zeker enkele nieuwe ideeën. Ik wil meer soorten stoffen mixen, glanzende oppervlakken combineren met harige oppervlakken. Ik ben bezig met het zoeken naar die materialen, sourcing.

Ik koop materialen die me inspireren. Over een paar maanden, als ik weer tijd heb, ga ik weer naar mijn werktafel en strek ik mijn mouwen op. Tenzij er natuurlijk een commissie is ...

H: Waar de Hunker House-stukken commissies? Ze passen zo naadloos in de ruimte.

ML: Dat waren stukken die ik zelf had gemaakt. Ze kwamen terecht bij het zustermerk van Hunker, Saatchi Art.

Ik was er een paar dagen geleden. Het is altijd zo mooi om ze in een echt huis te zien. Ik zie ze in de studio - het is anders. Ze gingen mooi op in de planken. De kleuren waren geweldig met de andere objecten en boeken.

krediet: Stephen Paulkrediet: Stephen Paul

H: Is dat palet representatief voor uw werk?

ML: Gelukkig ziet al mijn werk er heel anders uit. Ik heb gedempte kleuren, maar ik ben dol op felle kleuren. Het hangt af van mijn humeur en van waar ik zin in heb. Het kan iets zwart-wit of super kleurrijk zijn.

H: Begint het allemaal met de stof?

ML: Soms begint het met de stoffen, ja. Ik zie stoffen in een winkel of in de kringloopwinkel, dan verzamel ik een paar verschillende tonen, kijk naar kleuren en krijg inspiratie voor een compositie. Ik zit op de bank en sluit mijn ogen een beetje. Ik zie met mijn innerlijke oog hoe een nieuw stuk eruit kan zien. Dan probeer ik zo nauwkeurig mogelijk te tekenen. Het is OK als het een beetje verdwaalt in de vertaling - het visioen is de eerste stap.

H: Dus ik stel me voor dat er bepaalde thema's of tijdsperioden in je oeuvre zijn, gebaseerd op de stoffen die je op dat moment gebruikt?

ML: Zeker. Er zijn sommige stoffen waar ik niet meer uit kan komen - dode stock of als ik het cadeau heb gekregen. En dan zijn er nog enkele basisstoffen. Het is waar, er zijn soms tijdlijnen.

Maar weet je, ik begon pas echt met het maken van kunst in 2017. Ik studeerde om modeontwerper en stylist te worden, daarna verhuisden we naar L.A. vanuit Berlijn. Ik nam stof mee die te kostbaar was om weg te geven of te verkopen. Een tijdje lagen ze in de schappen - ik was bezig met een baan - en toen ging ik weer op de naaimachine. Ik wilde iets doen dat ik nog niet eerder had gedaan. Ik dacht, waarom kan ik geen foto naaien? Het is een schilderij, maar genaaid en gespannen over een lijst. Ik begon met een klein stukje, 9 bij 11 inch - super klein. Ik dacht, het werkt, het is leuk, dus ik maakte meer en meer en meer. Nu is mijn grootste 48 bij 60. Zodra ik een studio heb, zou het leuk zijn om nog groter te worden.

H: Wat interessant is, is in de mode, evenals de kunst die je maakt, de vaardigheden min of meer hetzelfde.

ML: Dat is het vak dat ik heb geleerd, ja. Ik solliciteer het nu voor iets anders.

H: Heeft jouw smaak in mode je werk beïnvloed?

ML: Een klein beetje ja. Als je naar mijn oudste werken kijkt, de kleine stukjes in 2017 en 2018, gebruikte ik alleen heel geometrische en rechte lijnen. Geen rondingen. Geen organische vormen. Ik was geïnteresseerd in herenkleding. Ik heb nooit vrouwelijke kleding gemaakt. Misschien was het meer unisex. Dat was het uitgangspunt.

Toen ik dat eenmaal deed en ik voelde dat dingen gemakkelijker werden, waagde ik me aan het verkennen van meer organische en meer vrouwelijke vormen. Het is allemaal een grote overgang. Elke kunstenaar doorloopt dat. Wanneer je naar het werk van een kunstenaar kijkt, meer dan 10 jaar, zie je deze mooie overgang.

H: Hoe heeft het zijn in Californië je geïnspireerd?

ML: Ik zou zeggen, ik was gewoon geïnspireerd om iets anders te doen. Ik wist op dit moment dat ik niet in de mode-industrie wilde werken. Het mooie van Californië, of misschien de VS in het algemeen, is dat je een beetje kunt doen wat je wilt, of jezelf kunt noemen wat je wilt. Duitsland is restrictiever. Ik zou zeggen dat de beweging me de moed gaf om het gewoon te doen.

H: Wat betekent het nu om een ​​stofkunstenaar te zijn?

ML: Weet je, ik ben niet de enige stoffenkunstenaar die er is, maar er zijn er nog steeds niet zoveel. Wanneer je een stuk persoonlijk ziet en ziet hoe de stof en materialen hun functie hebben veranderd, is het gevoel heel gelijkmatig en zeer kalmerend.

krediet: Stephen Paul

Dit interview is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.

Je kunt het werk van Mieke Legler zien online op Saatchi Art en op h__er website.

Pin
Send
Share
Send