Mosterd wordt gekweekt om zijn zaden en bladeren. De zaden zijn het ingrediënt in de gewone bereide mosterdkruiderij. Mosterd is gemakkelijk te kweken uit zaad thuis, zelfs in koelere klimaten, en groeit vaak als een vrijwillige plant in tuinen. Mosterdzaden zijn te vinden in tuinwinkels of verzameld van mosterdplanten.
Mosterdzaadjes zijn rond en komen in verschillende kleuren.Zaaimethode
Mosterdzaad moet worden gezaaid een kwart inch diep en drie centimeter uit elkaar, maar later uitgedund tot vijf tot negen centimeter uit elkaar. Rijen moeten een voet uit elkaar staan. Het zaaien moet in het vroege voorjaar en het vroege najaar plaatsvinden. Als je je tuin bewerkt voordat je gaat zaaien, alleen tot oppervlakkig zodat er water in de bovenste laag van de grond blijft en de zaailingen gelijkmatig naar boven komen. Je kunt de mosterdzaden desgewenst binnenshuis starten.
Voorkeursvoorwaarden
Mosterdzaden groeien graag bij koud weer. Als ze echter bij warm weer worden gekweekt, worden de bladeren taai en kruidig, wat een traktatie is in bepaalde culinaire gerechten. Mosterdplanten houden van veel zon en water, dus plant ze op een heldere, zonnige plek en geef ze water tijdens droge periodes. Een wiet tuinbed zal de concurrentie van de mosterd om water met andere planten minimaliseren.
Stadia van groei
Mosterdzaad zal snel ontkiemen, binnen drie tot 10 dagen. Ze zullen in het begin snel groeien en zachte bladeren creëren die in salades kunnen worden gegeten. Dan worden de bladeren groot, taai en kruidig. Deze bladeren kunnen worden gebruikt in gestoofde salades of met andere sterk gearomatiseerde voedingsmiddelen. Vervolgens zullen de planten opschieten, waardoor gele bloemen ontstaan die uiteindelijk zullen bestuiven en zaden ontwikkelen. Deze zaden kunnen worden gebruikt voor het maken van bereide mosterd of mosterdpoeder. Mosterdplanten kunnen op volle rijpheid 30 tot 45 centimeter lang worden.
Mogelijke problemen
Mosterdplanten kampen met problemen door insecten en ziekten. Bladluizen, vlooienkevers en koolmotten kunnen een mosterdgewas besmetten, maar ze kunnen worden behandeld met organische pesticiden. Valse meeldauw, witte roest, sclerotinia stengelrot, bladvlek en virusmozaïek behoren tot de ziekten waarvoor mosterd vatbaar is. Een behandeling is om ervoor te zorgen dat planten ver genoeg uit elkaar staan om luchtcirculatie mogelijk te maken. Een andere is om te voorkomen dat de planten 's avonds water krijgen.
In het wild
Wilde mosterd, of Synapis arvensis, komt uit Eurazië, maar is sinds de jaren 1700 in de Verenigde Staten gegroeid, waar het nu wijdverbreid is. Het groeit gemakkelijk in verstoorde gebieden en is zeer flexibel. Zoals gecultiveerde mosterd, het is eetbaar en heeft een kruidige smaak, maar het heeft veel kleinere bladeren dan gecultiveerde mosterd. Gecultiveerde mosterdzaden kunnen wild worden, ontsnappen uit de tuin en groeien in gazons of langs wegen.
