Ondanks de wijdverspreide verspreiding over een groot deel van Noord-Amerika, is de gewone boterbloem, Ranunculus acris, geen inheemse plant. Ook wel weide boterbloem of lange boterbloem genoemd, komt deze bekende soort uit Europa en Azië. Het heeft een lange bloeiperiode en de boterbloem genereert een aantrekkelijke, vertrouwde gele bloem, maar het is potentieel giftig voor grazende dieren.
Boterbloemen bloeien meestal van de lente tot het einde van de zomer.Tijdsbestek en effecten op de bloei
De bloeiperiode van de gewone boterbloem begint in mei en duurt tot augustus. Gemeenschappelijke boterbloem is een vaste plant, die jaar na jaar terugkomt en bloeit. De bloemknoppen beginnen zich te ontwikkelen tijdens de late zomer van het voorgaande jaar, merkt het Amerikaanse ministerie van Landbouw Natural Resources Conservation Service op. Een milde winter in de koudere delen van het plantenbereik, in delen van Canada en de Verenigde Staten binnen USDA-planthardheidszones 3 en 4, verbetert de ontwikkeling van deze bloeiende knoppen. De meeste planten genereren ongeveer vier bloemen, maar dit neemt toe wanneer de grond buitengewoon vruchtbaar is of er een gebrek is aan concurrentie van andere planten in de buurt. Gemeenschappelijke boterbloemen in de teelt hebben de neiging om hun eerste jaar bloemen te produceren, terwijl die welke van nature voorkomen soms niet zo lang als 10 jaar bloeien.
Meer Buttercup Bloom Times
Sommige van de andere soorten boterbloemen met grote distributies in Noord-Amerika hebben enigszins verschillende bloeitijden dan de gewone boterbloem. De kidneyleaf boterbloem, Ranunculus abortivus, bloeit van april tot augustus, begint eerder en eindigt ook eerder met bloeien. De moerasboterbloem, Ranunculus septentrionalis, begint in april te bloeien en stopt in juli. De bolvormige boterbloem, Ranunculus bulbosus, bloeit van april tot juni.
Omschrijving
Lange boterbloem groeit zo hoog als drie voet, met stengels die uit vezelige wortels komen. De stengels zijn harig en hol, met de bladeren aan hun basis. Stengels vormen vaak een vertakkend netwerk als ze opstaan, met de vijf bloembladen gele bloemen aan hun toppen. Boterbloemen, zo breed als een centimeter, hebben een wasachtige uitstraling. Dit glanzende fineer is het resultaat van een gespecialiseerde laag cellen onder het oppervlak van de bloembladen, zegt de National Audubon Society Field Guide to Wildflowers.
Geografie en groeiomstandigheden
Weinig staten missen de aanwezigheid van deze plant, die op sommige plaatsen een reputatie als schadelijke wiet heeft. Texas, Oklahoma, Nebraska, Arkansas, Louisiana, Colorado en Arizona hebben geen gemeenschappelijke boterbloemen. De soort groeit in verstoorde gebieden, langs bermen, in weiden en in oude, verlaten velden. Als hulpmiddel voor landschapsarchitectuur werken ze het best in natuurlijke gebieden, waar u de felgele bloemen in groepen kunt bekijken zonder u zorgen te maken over hun impact op uw gazon. Gemeenschappelijke boterbloem doet het het beste waar de grond zuur is, zich verspreidt door zaad om grote kolonies te vormen.
