Inheems in de laaglandkustvlakte van de uiterste zuidoostelijke Verenigde Staten, zijn zowel de vijver als de kale cipres winterverliezende naaldbomen met gevederde, zachte naalden. Wanneer ze worden gekweekt in vruchtbare bodems die overvloedig nat zijn, ontwikkelen de bomen puntige of afgeronde "knieën" of wortelachtige uitsteeksels van het bodemoppervlak. Tuinders in het Amerikaanse Department of Agriculture planten winterhardheidszones 5 tot en met 11 kunnen beide boomsoorten met succes kweken.
Kale en vijvercipressen zijn inheems in het zuidoosten van de Verenigde Staten.Nomenclatuur Verduidelijking
Oorspronkelijk bundelden taxonomen alle cipressen, bekend als kale cipressen, afkomstig uit het Amerikaanse zuidoosten als Taxodium distichum. De boom die wordt beschouwd als de vijvercipres werd echter beschouwd als een natuurlijke variëteit, genoteerd als Taxodium distichum var. imbricatum. Een paar taxonomen blijven de vijvercipres beschouwen als een soort kale cipres, terwijl tegenwoordig de meeste anderen de vijvercipres beschouwen als zijn eigen soort, Taxodium ascendens. De flora van Noord-Amerika stelt dat de wetenschappelijke naam Taxodium distichum var. nutans is onjuist gebruikt voor de vijvercipres.
Origins
De kale cipres komt uit een veel breder natuurlijk bereik dan de vijvercipres. Moerascipres groeit in de moerassen en seizoenoverstroomde laaglanden rond rivieren en meren. De reeksen strekken zich uit ten zuidoosten van een lijn van het zuidelijke schiereiland Delmarva naar het zuiden van Dothan, Alabama, en vervolgens in een breed traject van de samenvloeiing van de rivieren Ohio en Mississippi naar het zuiden tot Dothan en oost-centraal Texas. De vijvercipres komt alleen voor van het schiereiland Delmarva tot Dothan en westwaarts alleen tot de rivier de Mississippi en zuidoostelijk tot aan de oceaan en over het schiereiland Florida.
Groeiende overwegingen
Zowel kale als vijvercipressen waarderen een vochtige grond. Kale cipressen verdragen hoogland, gemiddelde tuinomstandigheden en de seizoensgebonden ondergelopen grond in moerassen of langs vijvers. Kale cipressen zijn droogtetolerante bomen. Volgens de Amerikaanse Forest Service groeien kale cipressen het best in vruchtbare gronden met een pH niet lager dan 5,5. Omgekeerd bestaan vijvercipressen alleen in vochtige tot natte bodems die niet seizoensgebonden worden overstroomd. Ze verdragen matige droogte in tuinomgevingen. Vijvercipressen groeien ook slecht in bodems met een pH van meer dan 6,8. Deze bomen hebben de neiging te gedijen op minder vruchtbare zandgronden in vergelijking met kale cipressen.
Kenmerken
Het is uiterst moeilijk om kale cipressen te onderscheiden van vijvercipressen. Typisch, kale cipressen groeien potentieel 70 tot 130 voet lang en 20 tot 30 voet breed. Het silhouet van een boom is een rechtop afgerond ovaal met bredere basis. Vijverscipressen rijpen slechts 40 tot 80 voet lang en niet meer dan 20 voet breed. Vijvercipressen vormen vaak smaller en versmallen, maar niet altijd. De wortelknieën van kale cipressen zijn veel puntiger dan die op vijvercipressen. De bovenste takken van vijvercipressen zijn meer naar boven gericht dan de meer horizontaal vertakte kale cipressen. Ten slotte is een gemeenschappelijk kenmerk dat wordt gebruikt om de twee soorten te onderscheiden, dat de naalden van vijvercypressen meer schaalachtig zijn en meer vlak of schuin naar de hoofdnerfader liggen. Helaas is deze naaldfunctie niet altijd duidelijk, dus de vijvercipres wordt aanvankelijk geïdentificeerd als een kale cipres.
