Bekend om het bereiken van hoge hoogtes van 75 voet of meer, worden walnootbomen (Juglans spp.) Gewaardeerd om hun prachtige hout, heerlijke noten en schaduwproducerende luifels. Wanneer je door de oostelijke Verenigde Staten loopt, zijn de soorten walnotenbomen die je het meest waarschijnlijk tegenkomt zwarte walnotenbomen (Juglans nigra), die inheems zijn in het gebied, en Engelse walnotenbomen (Juglans regia), die naar de VS kwamen met Europese kolonisten. Beide zijn bladverliezende bomen die het beste doen in de winterhardheidszones 4 tot en met 9 van het Amerikaanse ministerie van Landbouw. Hoewel er een paar verschillen zijn tussen deze twee soorten waardoor u ze kunt onderscheiden, hebben beide gemeenschappelijke kenmerken die u helpen om ze als walnoot te identificeren bomen.
tegoed: Westend61 / Westend61 / GettyImagesHoe kan ik notenbomen identificeren?Kijk eens rond
De eerste stap bij de identificatie van walnotenbomen is om naar uw omgeving te kijken. Uw locatie zal niet zonder twijfel bevestigen dat u naar een walnootboom kijkt, maar het kan u vertellen of u dat niet bent. Walnootbomen houden van hoogwaardige grond en zijn niet vriendelijk voor natte voeten. Als je in een moerassig gebied bent of vaak overstromingen, is de boom waar je naar kijkt waarschijnlijk geen walnoot. Kijkend naar de grond is ook nuttig. De grond rond een walnotenboom is meestal bezaaid met gevallen noten en walnootschelpen die zijn achtergelaten door hongerige muizen en eekhoorns.
Als u naar een zwarte notenboom kijkt, kan wat u niet ziet, u helpen een positieve identificatie te maken. Zwarte walnootbomen produceren een toxine genaamd juglone, te vinden in alle delen van de boom. Juglone bloedzuigers in de grond waar het vatbare planten kan stunt of doden. Planten die gevoelig zijn voor juglone en waarschijnlijk niet gevonden worden in de buurt van een zwarte walnootboom zijn pijnbomen (Pinus spp.), Kastanjes (Castanea), azalea's (Rhododendron spp.), Seringen (Syringa vulgaris), bosbessen (Cyanococcus spp.) En liguster (Ligustrum) spp.).
Walnut Tree Bark
Walnootboomschors is grijs van kleur, ruw en vol diepe richels en valleien. Deze ruggen lopen verticaal op en neer door de boomstam en hebben afgeronde randen. Als je een stuk schors uit de boom verwijdert, zie je een rijke, diepe chocoladebruine kleur die zich verstopt onder de grijze buitenkant van de boom. De schors is vooral nuttig bij het identificeren van walnootbomen in de winter wanneer ze hun bladeren hebben laten vallen en geen walnoten produceren.
Walnut Tree Leaf Identification
In het voorjaar en de zomer produceren walnootbomen veervormige bladeren. Elke stengel bevat meerdere bladeren in een rij aan beide zijden en een eindblad aan het uiteinde van de stengel. Walnoten produceren meestal vijf tot negen paar bladeren per stengel, maar bladparen zitten niet recht tegenover elkaar. In plaats daarvan zijn de bladeren enigszins gespreid als stappen langs de bladsteel. Groen in de lente en zomer, walnootbladeren worden geel of bruin in plaats van rood of oranje in de herfst. Als je nog steeds niet zeker weet of je een notenboom hebt, plet je een blad in je hand en ruik je het. Gemalen walnootboombladeren geven een aparte geur af die ruikt naar gekruide citrus.
Een kijkje binnenin
Binnen in de twijgen van een boom zit een stof die bekend staat als merg. Pith is een zacht, sponsachtig weefsel dat de plant gebruikt om voedingsstoffen op dezelfde manier naar je bloedsomloop te verplaatsen waar ze nodig zijn. Sommige bomen, waaronder walnoten, bevatten merg in merg. In plaats van een massieve weefselmassa te zijn, wordt het geveerde merg in secties gebroken door kleine verdelers in de tak. Om het merg te controleren, verwijdert u een klein takje uit de boom en snijdt u het in de lengte doormidden. Terwijl u het takje verticaal houdt, zodat het loodrecht op de grond staat, zoekt u naar kleine horizontale lijnen die eroverheen lopen. Deze lijnen zijn donkerbruin op zwarte walnootbomen, maar zijn lichtbruin op andere variëteiten. Als je deze lijnen ziet, kijk je naar een boom met merg en misschien een walnotenboom. Net als schors kunt u met pit ook tijdens de wintermaanden notenbomen identificeren.
De noten zelf
Het is duidelijk dat walnoten die in de herfst aan je boom verschijnen, de nummer één-indicator is dat je een walnotenboom hebt. De noten aan je boom zullen er echter niet uitzien als die je in de supermarkt vindt. De noot zelf vormt zich in een bruine, getextureerde schaal die je kunt openbreken met een notenkraker. Aan de boom is deze bruine buitenschaal echter bedekt door een groene behuizing die doet denken aan een kleine tennisbal. Deze buitenromp is extreem taai en moeilijk te kraken - zozeer zelfs dat het een gebruikelijke manier is om ze te openen door ze op de oprijlaan te plaatsen en er een paar keer overheen te rijden met een auto!
Zwart versus Engelse walnoten
Nu je er vrij zeker van bent dat je een walnotenboom hebt, wil je waarschijnlijk weten of het een zwarte walnoot of een Engelse walnoot is. Er zijn een paar aanwijzingen om ze uit elkaar te houden. Men is leeftijd. Zwarte walnoten hebben 12 tot 15 jaar nodig om volledig te rijpen en beginnen met het produceren van walnoten. Engelse walnootbomen werpen echter veel eerder vruchten af, vier tot acht jaar na het planten. Hoewel het veel sneller fruit voortbrengt, is de Engelse walnootboom iets meer gebrekkig over het produceren van nieuwe bladeren in het voorjaar. Het zal een van de laatste bomen in uw tuin zijn om te bladeren. De noten zelf zijn ook anders. De binnenschaal van een zwarte walnoot is vrij donker en zal vlekken op uw handen, kleding en vrijwel alles waar het mee in contact komt.
Hoewel de zwarte en Engelse walnoten het meest voorkomen in de Verenigde Staten, zijn er ongeveer 20 verschillende soorten walnotenbomen. Als je denkt dat je geen zwarte of Engelse walnoot hebt, ga dan naar je plaatselijke tuincentrum of uitbreidingskantoor voor hulp bij het identificeren van je boom.
