Meloenen zijn leden van de Cucurbitaceae-familie, een botanische clan die ook komkommers, pompoenen, pompoenen en kalebassen omvat. In tegenstelling tot hun neef cucurbits, meloenen zijn meestal zoeter en worden gegeten als fruit in plaats van groenten. De bittere meloen, gebruikt als groente in de Aziatische keuken, kan een uitzondering zijn. Er zijn verschillende soorten meloenen, elk met hun eigen specifieke kwaliteiten en kenmerken.
Een watermeloen rijpt aan een wijnstok met gelobde bladeren.Kantaloepa
Cantaloepen (Cucumis melo) zijn inheems in Egypte. Deze wijnstokken bereiken een volwassen lengte van maximaal 10 voet, met brede, vaag hartvormige groene bladeren met gegolfde randen. Zoals veel meloenen, zijn meloenwijnstokken en hun bladeren enigszins vaag om aan te raken. In de zomer produceren deze klimranken wijnstokken-gele, vijf-bloembladen bloemen, die plaats maken voor grote, ronde vruchten. Deze vruchten zijn bedekt met een groenachtige taupekleurige korst met maasstructuur en bevatten zoet, sappig, licht oranje vruchtvlees. Een massa bleke, ovale zaden bevindt zich in het midden van elke rijpe meloen. Wijnstokken zijn winterhard in de teeltzones 4 tot 10 van het Amerikaanse ministerie van Landbouw, een regio met veel van de zuidelijke en centrale Verenigde Staten. Ze genieten van de volle zon en minimumtemperaturen van 70 graden Fahrenheit.
Watermeloen
De watermeloenplant (Citrullus lanatus), afkomstig uit Afrika, groeit 10 tot 16 voet lang. Het draagt harige, levendige groene, diep gelobde bladeren. De felgele, vijfbladige bloemen in het warme seizoen lijken sterk op die van de meloenwijnstok. Deze bloemen maken plaats voor grote, langwerpige meloenen met gladde, gestreepte licht en donkergroene schil met sappig roze vruchtvlees ingebed met donkerbruine, platte druppelvormige zaden. Watermeloenen worden geteeld als een zomergewas in zones 3 tot 9. Ze bloeien in de volle zon en hebben veel water nodig. Net als meloenwijnstokken geven watermeloenen de voorkeur aan luchttemperaturen boven 70 graden Fahrenheit.
Honeydew
Net als de meloen is de honingmeloen lid van de soort Cucumis-meloen. Deze wijnstok groeit tot 10 voet lang, met grote, harige, enigszins hoekige, hartvormige bladeren. De boterachtige bloesems zijn vergelijkbaar met die van de meloen en watermeloen, maar hebben bloemblaadjes met een gerimpeld uiterlijk. De meloenen van deze wijnstok zijn iets groter dan cantaloepen, met een zachte, lichtgroene schil die licht gearomatiseerd, lichtgroen vruchtvlees bevat. Honingdauw wijnstokken gedijen in zure grond in de volle zon. Ze hebben een goede hoeveelheid water nodig, maar water op hun bladeren kan leiden tot poederachtige schimmelinfectie. Ze zijn winterhard in zones 3 tot 10.
Bittere meloen
De bittere meloen (Momordica charantia) is een ongewone meloenwijnstok. In zijn geboorteland China, waar bekend staat als Ku-gua, wordt het zowel als groente als als sierplant gekweekt. Deze plant lijkt op een slanke komkommerwijnstok met gele bloemen die plaatsmaken voor cilindervormige meloenen. Deze meloenen groeien tot lengtes van 8 inch en diameters van 2 inch. Ze zijn bedekt met hobbelige, glanzende groene huid en bleek, koel, bitterzoet vlees.
Gehoornde meloen
Een andere exotische meloenwijnstok is de gehoornde meloen (Cucumis metuliferus), ook bekend als de Afrikaanse gehoornde meloen of kiwano. Net als de watermeloen is hij afkomstig van het Afrikaanse continent. Gehoornde meloen wijnstokken groeien 5 tot 10 voet lang, met een hoekige, harige stengel en een krullende rank om de 2-3 cm langs de wijnstok. Het draagt kleine, vijflobbige bladeren. De meloenen zijn slechts 2 tot 4 centimeter lang wanneer ze volgroeid zijn, met een felgele en oranje, stekelige schil die gelatineus, limoengroen vruchtvlees bedekt. Deze unieke meloenen groeien het beste in warme, droge omstandigheden.
