Of ze nu als afzonderlijke exemplaren worden gekweekt of in een groep tegen een heuvel worden geplaatst, berkenbomen (Betula spp.) Worden gekenmerkt door hun onderscheidende markeringen en schuine groeiwijze. Naast hun uiterlijk bieden ze nuttige grondstoffen die niet alleen beperkt zijn tot hun schors. Gewend aan koude, strenge noordelijke winters, delen berkenbomen het bos met andere loofbomen en groenblijvende bomen in veel delen van Noord-Amerika.
tegoed: Scott_Walton / iStock / Getty ImagesDe stammen van berkenbomen met gouden bladeren in de herfst.Visuele effecten
Schilders en dichters hebben de aanblik van het eerste zonlicht van de dag gedenkt op de zuiver witte schors van de papierberk (Betula papyrifera), die winterhard is in USDA-zones 2 tot en met 7. Ingedeeld als loofbomen, die hun bladeren in de herfst werpen, berken staan in schril contrast met hun omgeving, hetzij tegen een felgroen gazon of afgewisseld tussen bomen met minder opvallende markeringen. De schors van jonge papieren berken is meestal goudbruin, maar de schors wordt wit met de leeftijd. De bladeren van papierberk, ook witte berk, zilverberk en kano-berk genoemd, verschijnen groenachtig geel in de lente, zijn heldergroen in de zomer en worden geel in de herfst.
Historisch en modern gebruik
De schors van de papierberk werd veel gebruikt door Amerikaanse Indianen om kano's en wigwams te bouwen. Ze gebruikten het ook om manden, pijlkoker en decoratieve items te produceren. De papierberk dankt zijn naam aan een ander veelgebruikt gebruik van zijn schors: als een medium om op te schrijven. Door de Amerikaanse Forest Service beschouwd als een redelijk dicht hout, wordt papierberkhout nu gebruikt als brandstof, een bouwmateriaal en afgestoken voor de productie van pulp en papier. Hoewel minder zoet dan het sap van suikeresdoorn (Acer saccharum), winterhard in USDA-zones 3 tot en met 8, wordt papierberkensap gebruikt om wijn, bier en tafelsiroop te maken.
Wildlife voordelen
Beschouwd als een kortlevende boom, biedt de papierberk waardevol voer voor veel vogels en zoogdieren. Elanden consumeren grote hoeveelheden berkenbladeren door door de bomen te bladeren, terwijl herten grote aantallen bladeren eten die in de herfst vallen. Stekelvarkens voeden zich met de binnenschors, terwijl woelmuizen papierberkzaad consumeren, net als verschillende vogelsoorten. Chickadees en nuthatches nestelen in de stamholten gecreëerd door spechten, en kolibries en rode eekhoorns voeden zich in gaten gecreëerd door sapsucker-spechten. Dikke tribunes van jonge bomen bieden beschutting voor dieren in het wild, een functie die vermindert naarmate de bomen ouder worden en groter worden.
Kenmerken van andere soorten
De schors van de grijze berk (Betula populifolia Marsh.) Is wit maar trekt niet weg van de stam zoals de schors van papierberk. Ook een kortlevende boom, de grijze berk is winterhard in USDA zones 3 tot en met 8, waar hij vaak uitgebrande gebieden en andere verstoorde plaatsen koloniseert. De rivierberk (Betula nigra), winterhard in USDA-zones 4 tot en met 9, wordt gekenmerkt door zalmroze schors die krult en pelt. De zoete berk (Betula lenta), winterhard in USDA zones 4 tot en met 7, heeft glanzende, roodbruine buitenschors; de binnenste bast heeft een intense wintergroene geur, en meubels gemaakt van het hout worden donkerder tot een schaduw van mahonie.
