Zowel blauwe bessen als zwarte bessen zijn kleine, donker gekleurde bessen die in dichte trossen op de takken van hun struiken groeien. De overeenkomsten eindigen hier echter - de twee soorten planten verschillen nogal in zowel hun groeivoorkeuren als de smaak van hun bessen.
tegoed: Diana Taliun / iStock / Getty Images Sommige soorten zwarte bessen groeien in het wild in delen van de Verenigde Staten.Bosbessoorten en groeipatronen
Bosbessen (Vaccinium spp.) Zijn bladverliezende struiken die in de zomer clusters van kleine paarsblauwe bessen produceren. De zoete bessen zijn zeer wenselijk als vers fruit en zijn een favoriet voedsel van dieren in het wild.
De grootte van de struiken varieert afhankelijk van de soort. Grote struiken, highbush bosbessen genoemd, kunnen tot 5 voet hoog worden met een vergelijkbare spreiding, en sommige variëteiten van warmteminnende rabbiteye bosbessen kunnen tot twee keer die hoogte groeien. Laagblijvende soorten, lowbush bosbessen genoemd, hebben de neiging om de grond te knuffelen en mogen niet groter worden dan een voet of twee. Hybriden van lowbush en highbush soorten, halfhoge struiken genoemd, groeien ergens tussenin en zijn grotendeels ontwikkeld voor hun koude tolerantie.
Zwarte bes soorten en groei gewoonten
De Europese zwarte bes (Ribes nigrum) is een bladverliezende struik die een hoogte van ongeveer 6 voet bereikt. Amerikaanse zwarte bes (Ribes americanum), ook wel wilde zwarte bes genoemd, is een laagblijvende struik die in het algemeen tussen de 3 en 6 voet hoog wordt; het is inheems in Noord-Amerika en wordt in sommige gebieden als een invasieve wiet beschouwd.
Beide soorten produceren kleine, paars-zwarte bessen in de zomer. De smaak van de bessen is aanzienlijk scherper dan die van bosbessen, en zwarte bessen worden vaker gebruikt in jam en gelei dan dat ze vers worden gegeten.
Bodemvoorkeuren
De behoefte van bosbessen aan zure grond is een van de bepalende kenmerken van de plant; blauwe bessen zullen gewoon niet bloeien of goed produceren tenzij ze worden gekweekt in grond met een pH-waarde tussen 4 en 5. Zwarte bessen houden daarentegen niet van zure grond en doen het het beste als de pH van de grond bijna neutraal is, met een niveau tussen 6.7 en 7. Beide planten houden echter van goed doorlatende grond die rijk is aan organische stof. Bosbessen zijn bijzonder intolerant voor overmatig vocht en hun ondiepe wortelsystemen worden gemakkelijk beschadigd door stilstaand water.
Winterhardheid
Europese zwarte bessen zijn winterhard in de winterhardheidszones 4 tot 8 van het Amerikaanse ministerie van Landbouw; wilde zwarte bessen zijn winterhard in USDA zones 3 tot 6. De struiken zijn bestand tegen de winterkoude in deze zones, maar hun bloemen kunnen worden beschadigd door vriestemperaturen in het voorjaar. Bosbessen (Vaccinium corymbosum) zijn enigszins gevoeliger voor koude en meer tolerant voor warmte; ze zijn winterhard in USDA-zones 5 tot 9. Lowbush blauwe bessen (Vaccinium angustifolium) zijn over het algemeen meer winterhard; sommige soorten zijn winterhard in USDA-zones 2 tot 8. Rabbiteye-bosbessen (Vaccinium ashei) zijn de minst koude-tolerante van de bosbessensoorten - ze kunnen alleen in USDA-zones 8 tot 10 tegen winters.
