Lichens zijn bekende bezienswaardigheden in veel landschapssituaties, zelfs voor degenen die niet weten of het kleurrijke patchwork dierlijk, plantaardig of zelfs niet-biotisch van aard is. In feite groeien korstmossen samen tussen twee organismen, vaak op bomen, bijna altijd op een manier die de waardplant niet schaadt.
Sommige soorten korstmos geven de voorkeur aan boomhabitat.Commensalism
"Symbiose" in het gewone taalgebruik wordt vaak gelijkgesteld met "mutualisme", een wederzijds voordelige relatie tussen twee organismen. In feite is mutualisme slechts één variëteit aan symbiose, een overkoepelende term die alle soorten interacties tussen niet-verwante soorten omvat. In de meeste gevallen is de basissoort tussen bomen en korstmossen een van commensalisme, waarbij het ene organisme profiteert van de associatie en het andere noch positief noch negatief wordt beïnvloed.
Korstmossen gebruiken bomen voornamelijk als structurele zitstokken. Ze extraheren geen voedingsstoffen of water uit boomweefsel zelf, omdat ze zelf kunnen fotosynthetiseren. Verhevene stam- of takplekken kunnen korstmossen betere toegang tot zonlicht geven voor het maken van hun eigen voedsel, evenals tot vocht gecondenseerd op de boom door het fenomeen mistdruppel.
Indirecte korstmossen voordelen
In bredere zin kunnen bomen echter enigszins profiteren van de aanwezigheid van korstmossen in de buurt. Die korstmossen die bestaan als een partnerschap tussen een schimmel en een cyanobacterium kunnen, dankzij de activiteiten van laatstgenoemde, de essentiële voedingsstof stikstof uit de lucht "fixeren" of beschikbaar stellen in een vorm die bruikbaar is voor andere organismen. Regen kan stikstof uit korstmossen uitlogen en het zo in de grond verspreiden, waar bomen en andere planten erin kunnen tappen.
De afbraak van korstmossen, zoals bij alle organische materie, voegt ook voedingsstoffen toe aan de bodem. Tenslotte kunnen korstmossen fungeren als opmerkelijke agentia van biologische weersinvloeden: door uitzetting en samentrekking met vochtabsorptie en drogen en in mindere mate door actief voedingsstoffen te extraheren, kan korstmos barsten en spleten in kale rotsen uit elkaar halen. Zulke activiteit opent een voet aan de grond voor het vestigen van bomen, wanneer organische materie zich begint te verzamelen in de spleet- en proto-bodemvormen. Boomwortels zelf kunnen open rots verder uitrekken.
Nadelige boomeffecten
Hoewel de overgrote meerderheid van de korstmos-boom relaties geen schade toebrengen aan de boom, kan de gastheer in sommige situaties worden beschadigd. Sommige boominsecten leggen hun eieren in boomkorstmossen, waardoor ze een ongedierte verspreiden dat de boom vernietigt. Volgens Ohio State University Extension, werkt ten minste één soort Noord-Amerikaanse algen die bladeren en twijgen van bepaalde bomen en struiken beschadigt samen met schimmel om korstmos te vormen.
Korstmos Symbiose
Buiten de habitatrelatie die ze soms aangaan met bomen, behoren korstmossen zelf tot de meest bekende en opmerkelijke voorbeelden van symbiose: het zijn eigenlijk biologische samenwerkingen tussen een schimmel en een fotosynthetisch organisme (een photobiont), meestal een soort algen of een cyanobacterie. De schimmel profiteert zeker van de relatie en haalt de energie op die wordt geproduceerd door de fotosynthese-activiteiten van zijn partner. De photobiont kan profiteren van het vocht en de beschutting die de schimmel biedt. Uiteindelijk kan de relatie echter meer verwant zijn aan een boer (de schimmel) en zijn gewas of vee (de photobiont) - of, zoals Daniel Mathews schrijft in 'Cascade-Olympic Natural History', aan een mens en zijn behulpzame intestinale micro-organismen.
