Onkruid groeit in alle soorten en maten, van kruipende wijnstokken tot statige bomen. Veel onkruid begon als wijd verbouwde tuinversieringen. Ze ontsnapten in het wild, waar hun fysieke aanpassingen, waaronder doornen, een overlevingsvoordeel bieden. Doorzoekende dieren vermijden wiet met doornen ten koste van hun smakelijkere buren. Het netelige onkruid leeft om te bloeien en zaad te produceren, dat zich vaak verspreidt tot op het punt van invasiviteit.
Doornen beschermen onkruid tegen hongerige dieren.Erwt Familie Onkruid
Kolonisten die vanuit Appalachia naar het westen reisden, vervoerden zwarte sprinkhaan (Robinia pseudoacacia) boom voor hun hekwerk. De boom van 30-50 voet groeit nu in alle 48 aaneengesloten staten. De bengelende clusters van geurige, witte lentebloemen openen tegen varenachtig, samengesteld groen gebladerte. De bladknopen dragen scherpe, korte doornen. De 3-voet hoge gevoelige plant van Brazilië (Mimosa pudica), heeft zich verspreid naar tropische regio's over de hele wereld. Gebogen doornen lijnen de roodachtige stelen van de samengestelde bladeren. De roze bloemtrossen leveren zaadpitten met scherpe randen op. Hun zaden ontkiemen in verstoorde bodems, waaronder landbouwvelden en weiden
Aster Family Weeds
Gele starthistle (Centaurea solstitialis), een mediterrane inheemse, groeit in weiden, bermen en velden in een groot deel van de westelijke Verenigde Staten. De 2- tot 3-voet eenjarige, heeft vertakkende stengels van donzige, gelobde groene bladeren. Schutbladen overgoten met ¾-inch doornen omsluiten de distelachtige, gele bloemen. De distel van Canada (Cirsium arvense) gebruikt netelige bladeren als bescherming tegen het browsen van dieren. Deze wiet van 1 1/2 tot 4 voet arriveerde rond 1700 uit Eurazië. Het valt nu verstoorde gronden van prairies, zandduinen, graslanden en velden in de noordelijke Verenigde Staten binnen. De vertakkende, donzige stengels van stekelige, lancelike bladeren van de wiet produceren zomerclusters van lavendel, roze-paarse of witte zomerbloemen. De gevederde zaden kunnen 20 jaar in de grond overleven.
Rose Family Weeds
De Amerikaanse plantenveredelaar Luther Burbank introduceerde de Himalaya-braam (Rubus armeniacus) in 1885 als handelsgewas. De sierkenmerken omvatten aantrekkelijke, samengestelde groene bladeren, witte of roze lentebloemen en zoete, grote zomerbessen. Washington State en Oregon vermelden nu echter de doornige, tot 15 voet hoge struik als wiet. De struik verspreidt zich over bosbodems en stelt inheemse boomzaailingen in de schaduw die zonlicht nodig hebben om te groeien. Geurige, witte of roze lentebloei en glanzend groen blad maakten Oost-Aziatische inheemse multiflora roos (Rosa multiflora) een andere wijd verbouwde 19e-eeuwse sier. De 10- tot 15-voet struik wortels waar de uiteinden van zijn doornen riet de grond raken. Eenendertig staten hadden het begin 2006 als invasief geclassificeerd, volgens de Amerikaanse Forest Service.
Berberisfamilie Onkruid
Japanse berberis (Berberis japonica) doornen komen uit de knooppunten van de gefronste schors van de 2- tot 3-voet struik. De takomhelzende clusters van kleine, ovale groene bladeren vormen een achtergrond voor sierlijke, gele lentebloemen en rode midzomerbessen. Beschouwd als invasief in 20 staten vanaf 2005, verdraagt Japanse berberis natte of goed doorlatende locaties en gedeeltelijke zon tot schaduw. De voorkeurshabitats omvatten bosranden, bermen en oude velden. Gewone of Europese berberis (B. vulgaris) heeft gebogen takken van ovale, gekartelde groene bladeren en hangende, 1- tot 2-inch clusters van gele lentebloemen. De bloemen maken plaats voor bosjes rode of paarse bessen. Het gebladerte van de 8- tot 10-voet struik verbergt drietandige doornen; meer doornen groeien van knopen op zijn grijze schors. Deze berberis gedijt in bossen en struikgewas in de noordelijke Verenigde Staten. De Forest Service meldde het invasief in 18 staten vanaf eind 2006.
