Lange klokken delen een gemeenschappelijke geschiedenis, maar zijn bekend onder verschillende familienamen. De meest bekende is natuurlijk de staande klok, maar je kunt ook horen over grootmoeder en zelfs kleindochter klokken. Hoewel er geen harde en snelle regels zijn om het ene type van het andere te scheiden, zijn er enkele algemeen waargenomen contrasten die u kunnen helpen het verschil tussen elk van deze stijlen te bepalen.
Geschiedenis van de Longcase Clock
Lang, vrijstaand en met een zwaaiende slinger aangedreven door gewichten, kan de staande klok overal van drie tot acht voet lang zijn. De slinger wordt meestal vastgehouden in de behuizing. De klok is vaak decoratief gesneden om de waarde en esthetische aantrekkingskracht van de klok te vergroten.
Na de ontdekking door Galileo van het nut van pendels om de tijd bij te houden, nam Christiaan Huygens die ontdekking in de eerste klok op. Maar het is de Engelse horoloog (of klokkenmaker) William Clement die de slinger eerst tot drie voet verlengde en zo de eerste staande klok uitvond _._
Tot het begin van de 20e eeuw bood slingeruurwerk de meest nauwkeurige tijdregistratie ter wereld. Longcase klokken werden gewaardeerd om hun superieure precisie en waren dus de zeer gewaardeerde standaard voor zowel thuis als zakelijk gebruik.
Het gerucht gaat dat de staande klok is genoemd door de Amerikaanse songwriter Henry Clay Work. Tijdens het reizen in Engeland in 1875, merkte Work dat een staande klok in zijn hotel was gestopt. Onderzoekend naar de klok, hoorde Work dat toen de laatste van de twee hotelmanagers was overleden, de klok stopte. Work heeft vervolgens de melodie 'My Grandfather's Clock' gecomponeerd en de lange klok zijn nieuwe naam gegeven.
Tegenwoordig worden lange klokken over het algemeen meer gewaardeerd om hun historische en esthetische waarde, omdat we meer nauwkeurige tijdwaarnemingstechnologie hebben op mobiele apparaten.
Delen van een staande klok
Een staande klok heeft doorgaans een lang, slank, rechthoekig profiel. De klok rust op "voeten" of een gebeeldhouwde basis, een plint genaamd, die op de vloer staat. De lange kast wordt ondersteund door de plint en houdt de slinger, ketting en gewichten vast.
Boven de kast bevindt zich de behuizing voor klokwerken en het gezicht of de wijzerplaat. Dit omvat het zichtbare deel van de wijzerplaat, samen met minuten- en uurwijzers en optioneel een maanwijzer boven de wijzerplaat. De maanwijzer draait om de 29,5 dagen om de maancyclus te markeren.
Ten slotte is de top van de klok een fronton, dat over het algemeen ingewikkeld op een decoratieve manier is gesneden. Er kan ook een zwanenhals en knop zijn als onderdeel van het fronton.
Hoe de Longcase Clock werkt
Het bepalende kenmerk van staande klokken, met name staande klokken, is de slingerende slingerbeweging, wat de nauwkeurigheid van het vermogen van de klok om tijd te houden bepaalt.
Samen met de hangende gewichten is de slinger cruciaal voor de beweging van de klok. Uw staande klok bevat meestal drie gewichten, die elk een afzonderlijke functie hebben - bijvoorbeeld het tijdwaarnemingsmechanisme, de uuraanval en de bel. Elk van de gewichten moet daarom goed worden opgehangen aan het echappement, of de klok werkt, aan een kabel of ketting. Om de zeven dagen moeten de gewichten in een hogere positie worden gezet om de nauwkeurigheid van de klok te behouden.
Een reeks hamers sloeg staven van verschillende lengte in de klok om het kenmerkende kwartier en uur slagbel van de staande klok te produceren.
Grootvader versus grootmoeder klokken
Grootvader klokken zijn de langste van de drie stijlen van de staande klok. Over het algemeen overeengekomen om ten minste 6 voet 3 inch hoog te meten, heeft de lange kast van de staande klok een slingerbeweging.
Een grootmoeder klok is korter dan een grootvader klok, dus het meet over het algemeen minder dan 6 voet 3 duim in hoogte. Met een slankere behuizing en een kortere gestalte, neemt de grootmoeder klok minder ruimte in een kamer in, waardoor het een uitstekende keuze is voor kleine kamers, zalen, foyers en trappenhuizen.
Kleindochter klokken
Toch is er een derde type staande klok beschikbaar. Deze stijl wordt de kleindochterklok genoemd en meet over het algemeen tussen de drie en vijf voet. Deze stijl is een relatief recente ontwikkeling, met de meeste voorbeelden uit 1930.
Over het algemeen is de kleindochter niet uit één stuk hout gesneden. Ze zijn eerder gebaseerd op multiplex, met een fineer van eiken, walnoot of mahonie.
Velen hebben zilveren gegalvaniseerde wijzerplaten en geverfde cijfers in plaats van een gegraveerd gezicht. Ze kunnen ook worden onderscheiden door meer delicate decoratieve kenmerken.
