De gewone zonnebloem (Helianthus annuus) is een eenjarige die torenhoge hoogten tot 10 voet kan bereiken. Deze plant heeft echter meer intrige dan alleen zijn hoogte. Het vele gebruik en de kenmerken van de verschillende plantendelen maken het een aantrekkelijke toevoeging aan elke tuin of landschap.
tegoed: SMarina / iStock / Getty Images Zonnebloem kan naast geel ook rood of oranje zijn.Structurele ondersteuning
Het ondersteuningssysteem voor een zonnebloem ligt in de wortels en de stengel van de plant. Zonnebloemen hebben een penwortel die sterk is en door harde grond kan breken, waardoor de lange plant een broodnodig anker krijgt. Wortels zijn ook verantwoordelijk voor het absorberen van water en mineralen, die via de stengel naar de rest van de plant worden gestuurd. De stevige stengel zorgt voor de stabiliteit die de grote bloemkop nodig heeft om rechtop te blijven en een structuur om de bladeren te huisvesten. Binnen de stengel zit een systeem van kanalen die water, mineralen en suikers door de plant transporteren. Gedroogde stengels kunnen worden gebruikt voor veevoer zodra de bloemen hun show hebben beëindigd.
Bladeren en knoppen
Grote, groene bladeren groeien uit de zonnebloemvoorraad en zijn verantwoordelijk voor het grootste deel van de energieproducerende fotosynthese voor de plant. Het blad is het afgeplatte gebied en bevat kleine haartjes. De bladsteel is het dunne stengelachtige stuk dat het blad aan de stengel hecht. Op de gewone jaarlijkse zonnebloem ontwikkelt zich een knop aan het einde van de stengel en draait zich de hele dag door naar de zon. Zodra de bloem opent, stopt deze herpositionering en blijven de bloemen open naar het oosten.
Schijf bloemen
Zonnebloemen staan bekend als samengesteld bloemen. De grote bloemkop aan de bovenkant van de stengel wordt vaak één bloem genoemd, maar bestaat eigenlijk uit honderden kleine bloemen. Het donkere midden bestaat uit schijfbloemen met vijf bruine bloemblaadjes die in een buisvormige vorm zijn samengesmolten. De man, meeldraaden vrouw, stigma, zijn beide aanwezig in schijfbloemen. De meeldraad is samengesteld uit gloeidraad en stuifmeelproducerende helmknoppen. Het stigma huisvest de stijl, die het stuifmeel ontvangt en het toestaat om naar de eierstok te reizen, waar de onbevruchte zaden, eitjes, bevinden zich. Dit is het proces van bestuiving waardoor de bloemen zaden kunnen produceren. Zonnebloempitten zijn een veel voorkomende snack voor mens en dier. Zaden kunnen het volgende jaar worden bewaard en geplant om een nieuwe oogst zonnebloemen te kweken.
Ray bloemen
De buitenste cirkel van de zonnebloemkop - meestal geel - wordt ten onrechte aangeduid als de bloemblaadjes van de bloem. In feite zijn deze gele stukken individuele straalbloemen. Ze hebben geen reproductieve delen en zullen bijgevolg geen zaden produceren. Straalbloemen zijn meer essentieel in hun rol van het aantrekken van bestuivers naar de schijfbloemen en bieden de esthetische aantrekkingskracht van de plant.
