Natuurlijk rubber (ook wel India-rubber genoemd) werd oorspronkelijk onttrokken uit de latex van de plantafscheiding. De chemische samenstelling geeft het een elasticiteit, wat de belangrijkste markt trekt bij de consument. Omdat het een elastomeer is, kan het worden gecombineerd met andere materialen die de duurzaamheid, weerstand en flexibiliteit beïnvloeden. Butylrubber is bijvoorbeeld een polymeer dat is ontwikkeld om rubber duurzamer te maken.
Natuurlijk rubber is ontstaan uit de fietsarm en omvat vele andere facetten van het dagelijks leven.Algemene eigenschappen
Natuurlijk rubberpolymeer bestaat uit natuurlijk rubber en isopreen. Totdat rubber in 1839 door Charles Goodyear werd gevulkaniseerd, was het gevoelig voor temperatuursveranderingen, die de consistentie en het uiterlijk zouden veranderen. De nieuwe samenstelling van natuurrubber zou het een populaire keuze maken voor industriële banden, schoenen en schoenzolen en andere commerciële artikelen. Butylrubber is samengesteld uit isobuteen en isopreen en werd in 1943 geïntroduceerd. Het is duurzamer dan natuurlijk rubber, waardoor het de voorkeur heeft bij grotere industriële producten.
Hoge en lage weerstand
Hoewel natuurlijk rubber en butylrubber kwetsbaar zijn voor vloeistoffen op basis van aardolie, wordt natuurlijk rubber ook gemakkelijk aangetast door zuren, vetten en ozon. Butylrubber daarentegen is bestand tegen oliën, vetten, ozon en oxiderende chemicaliën. Een van de sterke punten van butylrubber is een lage luchtdoorlatendheid.
Gemeenschappelijk gebruik
De rubberindustrie beleefde zijn eerste bloei toen de fiets ergens vóór 1900 populair werd en vervolgens groeide met de uitvinding van de auto. Tegenwoordig wordt natuurlijk rubberpolymeer nog steeds gebruikt voor huishoudelijke artikelen zoals elastiekjes, apparaten en schrijfwaren. De toegevoegde duurzaamheid van butylrubber diversifieert het rubbergebruik door het het voorkeursmateriaal te maken voor verschillende mechanische goederen, slangen en constructiekit.
