De landschappen van huiseigenaren variëren sterk in hoeveelheden zon, bodemtype en bodemvocht. In sommige gevallen kunnen de landschapskarakteristieken van een tuin sterk verschillen van die van een aangrenzende tuin of zelfs verschillen binnen een tuin. Hoewel in het begin natte gebieden ongeschikt lijken voor planten, gedijen verschillende soorten en cultivars in vocht.
tegoed: MRaust / iStock / Getty Images Sommige inheemse irissen groeien van nature langs vijvers en moerassen.Beschrijvingen van vochtige grond en natte grond
Verschillende niveaus van natheid komen voor in de bodem. De voorwaarde vochtige grondof mesische grond, verwijst naar grond die te allen tijde vocht vasthoudt, vooral in de bovenste paar centimeters, maar het is niet vochtig en er staat geen water op. Natte aardeof waterrijke grondaan de andere kant heeft het constant of meestal een kleine hoeveelheid stilstaand water, of heeft het altijd een vochtige textuur. Veel van de planten die het goed doen in natte grond zijn aan te passen aan vochtige grond, sommige zijn zelfs droogtetolerant, waardoor je wat vrijheid hebt bij het kiezen van planten.
Boomselecties
Als je een moerassig gebied in je landschap hebt dat altijd - of bijna altijd - heeft stilstaand water, maak je geen zorgen. Verschillende Amerikaanse inheemse planten gedijen in die toestand en kunnen kleur en textuur toevoegen aan een anders onbruikbare plek.
Als je op zoek bent naar een grote boom, overweeg dan een kale cipres (Taxodium distichum), die winterhard is in de planthardheidszones 5 tot en met 10 van het Amerikaanse ministerie van Landbouw. Deze inheemse plant groeit van nature in moerassen, uiterwaarden en soortgelijke gebieden in een groot deel van de oostelijke Verenigde Staten. Het heeft een ongewoon kenmerk: het is een bladverliezende naaldboom - een naalddragende plant die zijn naalden verliest in de herfst of winter. De grote omvang van de boom - meer dan 130 voet in het wild, maar zelden zo lang in woonlandschappen - maakt het ongeschikt voor kleine werven.
Rivierberk (Betula nigra), winterhard in USDA-zones 4 tot en met 9, heeft papierachtige schors en is een andere inheemse optie voor natte gebieden. Het groeit meestal als een meerstammige boom die 40 tot 70 voet in het landschap bereikt, maar het kan groeien als een eenstammige boom wanneer het wordt opgeleid om dit vanaf jonge leeftijd te doen.
Struik Selecties
De native Virginia sweetspire (Itea virginica), die winterhard is in USDA-zones 5 tot en met 9, is een van de meest aanpasbare nietjes voor plantenkwekerijen. Deze 3- tot 5-voet hoge, bladverliezende struik kan de volle zon aan op overwegend schaduwrijke locaties en groeit in een breed scala van bodems. In het wild groeit het vaak in moerassen en lage, natte, beboste gebieden. Een overvloed aan cilindrische en hangende trossen van witte, geurige bloemen bedekt de struik in de vroege zomer.
Een andere inheemse moerasbewoner is buttonbush (Cephalanthus occidentalis), winterhard in USDA zones 5 tot en met 10. Deze houtachtige, bladverliezende struik kan in het wild 20 voet lang worden, maar groeit meestal tot een hoogte van 6 tot 8 voet in woonlandschappen. In het late voorjaar en de zomer produceert de struik bollen van 1 inch diameter bedekt met kleine witte bloemen. Net als de bloemen van sweetspire zijn de bloemen van buttonbush geurig.
Meerjarige selecties
Blauwe vlag iris (Iris versicolor) is een andere inheemse plant die gedijt in stilstaand water - tot 2 tot 4 inch. Het is winterhard in USDA zones 3 tot en met 9. De violetblauwe bloemen van deze kruidachtige vaste plant verschijnen in het late voorjaar en de vroege zomer temidden van lange, zwaardachtige bladeren die 2 1/2 voet lang worden.
Als je een plant voor een moerassig gebied wilt, overweeg dan de inheemse moerasroos kaasjeskruid (Hibiscus moscheutos), een kruidachtige vaste plant die winterhard is in USDA-zones 5 tot en met 10. Sommige variëteiten worden 7 voet lang en ze hebben allemaal grote bloemen - sommigen van hen grootte van het bord.
