South Carolina staat bekend om zijn landschap, van de bergen tot de stranden. In dat landschap zijn prachtige bloeiende bomen opgenomen. Tientallen soorten bloeiende bomen groeien in South Carolina, maar deze zes zijn enkele van de mooiste en meest voorkomende.
De bloeiende kornoelje bloeit in het vroege voorjaar.Schotel Magnolia (Magnolia x soulangiana)
Soms de tulpenboom of de Japanse magnolia genoemd, bloeit de schotelmagnolia in het vroege voorjaar. De bloemen zijn roze of paars, vervagen naar wit in het midden en wanneer ze volledig open zijn, kunnen de bloemen variëren van 5 inch tot wel 10 inch in diameter. De hoogte bij volledige rijpheid varieert van 20 tot 30 voet, afhankelijk van de cultivar. schotel magnolia kan worden gekweekt in USDA zones 5 tot en met 8. Het geeft de voorkeur aan volle zon boven halfschaduw, met vochtige, goed doorlatende en licht zure grond.
Zuidelijke Magnolia (Magnolia grandiflora)
Zeg het woord 'magnolia', en de zuidelijke magnolia is de boom die je het meest te binnen schiet. Het wordt soms de groenblijvende magnolia, bull bay of grote laurier genoemd. De bladeren zijn groot en leerachtig, donkergroen aan de bovenkant en lichtgroen of roestkleurig aan de onderkant. De grote bloemen zijn roomwit en zeer opzichtig evenals geurig, en verschijnen van ongeveer april tot juni. Een gevestigde boom kan zo lang worden als 60 tot 90 voet. zuidelijke magnolia's groeien in USDA-zones 7 tot 9.
Sweetbay (Magnolia virginiana)
Een ander lid van de magnolia-familie, de sweetbay wordt ook wel de moerasmagnolia genoemd. Het lijkt veel op de zuidelijke magnolia, maar is kleiner, met hoogten variërend van 10 tot 60 voet. Het blad is klein, slechts drie tot vijf centimeter lang, en is een lichtgrijs groen aan de bovenkant met een lichtere onderkant. Sweetbay bloeit van de late lente tot de late zomer, met roomwitte bloemen met een citroenachtige geur. Het wordt gevonden in USDA-zones 5 tot 9 en geeft de voorkeur aan vochtige boven natte grond.
Crapemyrtle (Lagerstroemia indica)
Hoewel er veel soorten crapemyrtle zijn, groeien er maar weinig in de Verenigde Staten. De gemeenschappelijke crapemyrtle, wijd verspreid in de zuidoostelijke staten, werd geïntroduceerd in de jaren 1740. De crapemyrtle heeft minstens zes uur volle zon nodig om goed te bloeien, en ze zijn erg droogtetolerant als ze eenmaal zijn gevestigd. crapemyrtle is winterhard in USDA zones 7 tot 9.
Bloeiende kornoelje (Cornus florida)
De kornoelje is een kleine boom, die ongeveer 30 voet hoog is, en wanneer volwassen groter kan zijn dan het lang is. Hij bloeit in het vroege voorjaar. De 'bloemen' kunnen wit of roze zijn en zijn eigenlijk schutbladen die de kleine groenachtige bloemen in het midden omringen. Er zijn vier schutbladen, met een enigszins holle vorm en een kleine inkeping aan het einde. De kornoelje doet het het beste in vochtige, zure grond, met bescherming tegen middagzon en uit de buurt van intense warmtebronnen. Bloeiende kornoeljes zijn winterhard in USDA zones 5-9.
Eastern Redbud (Cercis canadensis)
De oostelijke roodknop is een kleine boom met zich verspreidende takken die tot 30 voet lang worden met een vergelijkbare spreiding. Het is een van de vroegst bloeiende bomen en produceert in het vroege voorjaar massa's paarsroze bloemen voordat de bladeren verschijnen. Hoewel het in de volle zon kan groeien, geeft de roodknop de voorkeur aan halfschaduw in warme, droge gebieden. Hoewel vochtige, goed doorlatende grond ideaal is, groeit deze in vrijwel elk type grond, zolang hij maar goed draineert. De oostelijke redbud is winterhard voor USDA zones 5 en 6.
