Zonnebloemen zijn zonder twijfel aandachtstrekkers. Deze winterharde planten zijn al lang beroemd om hun grote gele bloemen met donkere centra. De grootste variëteiten kunnen de hoogte bereiken van een venster met een tweede verdieping. Zonnebloemen zijn meer dan alleen een decoratieve plant. Al duizenden jaren cultiveren mensen zonnebloemen omdat hun zaden een waardevolle bron van voedzaam voedsel en eetbare olie zijn.
Zonnebloemen in het kort
Zonnebloemen worden gekweekt om hun sierwaarde en omdat de zaden een waardevolle voedselbron zijn. De botanische naam voor de zonnebloem is Helianthus en is inheems in het westelijk halfrond. De meeste soorten zijn heldergeel met een donker, bijna zwart centrum. Er zijn echter ook variëteiten die oranje, rood, bordeauxrood en gestreept zijn. De bloemen bestaan eigenlijk uit duizenden kleine roosjes die uiteindelijk uitgroeien tot eetbare zaden. De bladeren zijn ruw van textuur en hebben ongelijke of gekartelde randen. Deze planten worden wereldwijd geteeld, ook in Europa, Groot-Brittannië en Rusland. Er zijn 38 variëteiten die inheems zijn in Noord-Amerika, waarvan vele tot 5 voet lang worden. Reusachtige zonnebloemen kunnen een hoogte van 10 of zelfs 15 voet bereiken.
Zonnebloemen in de geschiedenis
Archeologisch bewijs geeft aan dat indianen 5.000 jaar geleden en misschien langer zonnebloemen cultiveerden. Ze vermalen de zaden tot meel waarmee ze brood en cakes bakten. Inheemse Amerikanen drukten ook de zaden om olie te extraheren en gebruikten de stengels als bouwmateriaal. De Spanjaarden introduceerden de zonnebloem rond 1500 in Europa. Tegen 1700 kweken de Engelsen commercieel zonnebloemen voor de olie. Zonnebloemen werden vooral populair in Rusland. Als gevolg hiervan hebben Russische immigranten de planten in de Verenigde Staten in de 19e eeuw populair gemaakt. Zonnebloemolie blijft populair als een gezond alternatief voor bakoliën afgeleid van dierlijk vet.
De gezonde zonnebloem
Zonnebloempitten zijn zeer voedzaam. Een ons levert 170 calorieën. De zaden zijn rijk aan choline, wat essentieel is voor het lichaam om acetylcholine te maken, een stof die belangrijk is voor de neurologische functie en de ontwikkeling van de foetale hersenen. Zonnebloempitten zijn goede bronnen van eiwitten, vezels, zink, fosfor en vitamines B6 en E. Je kunt de zaden zoals noten eten of ze toevoegen aan salades, ontbijtgranen en andere voedingsmiddelen. Zonnebloemzaadmeel wordt ook gebruikt voor het bakken. De olie is een gezonde optie als alternatief voor dierlijke vetten. U kunt zelfs overschakelen van pindakaas naar zonnebloempitboter om allergische reacties te voorkomen.
Zonnebloemen kweken
Hoewel zonnebloemen sterke, winterharde planten zijn, groeien ze het beste in vochtige, vruchtbare grond verrijkt met organisch materiaal. Het toevoegen van mulch is aan te raden. Pas op dat u geen zonnebloemen te veel water geeft. Overmatig water geven kan de grond rond de penwortel losmaken en de plant instabiel maken. Voorzie twee liter water, inclusief regenval, per week voor jonge planten. De planten hebben veel zon nodig en moeten worden geplant nadat het gevaar van vorst is verstreken. Het is het beste om de zaden direct te planten om de groei van de penwortel te bevorderen in plaats van de zaailingen te verplanten. Plaats de zaden ongeveer 6 centimeter uit elkaar en dun tot 18 centimeter zodra de bladeren beginnen te verschijnen. Naarmate de planten volwassen worden, hebben ze over het algemeen minder water nodig. Omdat de stelen sterk zijn, hebben kleinere variëteiten geen ondersteuning nodig. Lange of gigantische zonnebloemen moeten echter mogelijk aan palen worden vastgemaakt voor extra ondersteuning.
