Planten kunnen zich op een aantal manieren voortplanten, maar planten met bloemen doen dit door bestuiving en bemesting. Dit proces is vergelijkbaar met de reproductiemethode die door de meeste dieren wordt gebruikt, omdat het vereist dat twee geslachtscellen, gameten genoemd, samen worden verenigd en een enkele bevruchte cel vormen met uniek genetisch materiaal, bekend als een zygoot. In bloeiende planten vormt de zygote een zaadje.
credit: egiss / E + / GettyImages Beschrijf het proces van bestuiving en bevruchting in bloeiende plantenDe delen van een bloem
Bloeiende planten bevatten gameten, die de helft van het aantal chromosomen in de plant hebben. Deze moeten worden gecombineerd met andere gameten om een zaadje met het volledige aantal chromosomen te maken. De mannelijke gameten van een bloem worden gevonden in het stuifmeel dat op de meeldraad groeit, terwijl de vrouwelijke gameten in de zaadknop in de stamper worden gevonden.
De meeldraad is gemaakt van de helmknop en de gloeidraad. De helmknop is waar het stuifmeel zich aan het einde van de meeldraad bevindt. De stamper bestaat uit drie delen: de eierstok, de stijl en het stigma. De eierstok bevat de eicellen, die moeten worden bemest om een zaadje te produceren. De eicellen bevatten een eicel en polaire kernen.
Hoewel veel planten unisex-bloemen hebben die zowel mannelijke als vrouwelijke delen hebben, groeien anderen bloemen die alleen een stamper of alleen een meeldraad hebben. Sommige van deze soorten hebben bloemen van beide geslachten op een individuele plant, bekend als een eenhuizige plant, terwijl anderen alleen de ene of de andere groeien, bekend als een tweehuizige plant. Tweehuizige planten moeten dicht bij elkaar worden geplaatst om zich voort te planten. Hibiscus- en leliebloemen zijn unisexueel en hebben beide delen. Squash is eenhuizig, daarom zal slechts de helft van de bloemen ooit in groenten groeien. Hulst is een voorbeeld van een tweehuizige plant, omdat het alleen bij sommige planten meeldraad groeit, terwijl anderen alleen stampers kweken.
Bestuiving in planten
Het bestuivingsproces is dat wat gebeurt wanneer het stuifmeel de meeldraad verlaat en op het stigma landt. In sommige planten kunnen het stuifmeel en het stigma afkomstig zijn van dezelfde bloem of plant, die bekend staat als zelfbestuiving. In andere planten moet het stuifmeel van een andere plant komen dan het stigma, dat bekend staat als kruisbestuiving. Hoewel zelfbestuiving gemakkelijker te bereiken is, zorgt het niet voor zoveel genetische diversiteit als kruisbestuiving, waardoor die planten gevoeliger worden voor problemen, zoals ziekte. Tweehuizige planten kunnen alleen worden bestoven met kruisbestuiving.
Een van de meest bekende soorten bestuiving in planten is die waarbij een ander wezen betrokken is, zoals een vogel of bij. Het wezen landt op een bloem om nectar uit de bloem te halen en veegt daarbij tegen stuifmeel. Het dier zal het stuifmeel vervolgens overbrengen naar het stigma van die bloem of andere bloemen in de buurt.
De andere meest voorkomende methode van bestuiving omvat niets anders dan de wind, die stuifmeel loslaat van de meeldraad en het door de lucht blaast totdat het hopelijk op het stigma van een bloem landt.
Bevruchting van bloeiende planten
Wanneer het stuifmeel op het stigma landt, begint het bevruchtingsproces. De spermakernen reizen dan door de stijl door een pollenbuis naar de eierstok, waar het een eicel binnentreedt. Op dit punt zal een van de zaadkernen zich verenigen met de eicel en een zygote creëren. De andere zal zich verenigen met twee polaire kernen om een endospermkern te creëren. Het ei en de endospermkern groeien in de bevruchte eicel en ontwikkelen zich uiteindelijk tot een zaadje.
De eierstok zal dan een vrucht produceren om het zaad te beschermen. Dit kan een vrucht zijn die een enkel zaad beschermt, zoals een avocado, terwijl anderen veel zaden hebben, zoals een kiwi.
