Wilde bosbessen behoren tot het geslacht Vaccinium en zijn geliefd vanwege de zoetzure vruchten die ze halverwege de late zomer produceren. Zoals hun naam al doet vermoeden, zijn wilde bosbessen te vinden in verlaten velden, langs de kant van de weg, in bossen en op bergen. Deze winterharde planten verspreiden zich door zaden en de ontwikkeling van wortelstokken of ondergrondse stengels.
tegoed: Mikhail Khusid / Hemera / Getty ImagesDe tak van een wilde bosbessenstruik.Productie van takken, bladeren en fruit
Alle wilde bosbessen produceren blauwzwarte, ronde vruchten - hun meest onderscheidende kenmerk. De vrucht heeft een vijfpuntige kroon aan de onderkant van de bes. Wilde bosbessen hebben dunne takken en produceren bloemen die variëren van wit tot lichtroze van kleur. De bladeren zijn groen en breed, met een bepaald punt, en ze worden felrood in de herfst. De bessen geproduceerd door de wilde planten zijn kleiner dan gecultiveerde bessen, ongeveer 1/4 inch in diameter, en ze bevatten kleine, zachte zaden.
Soorten wilde bosbessen
De twee primaire soorten wilde bosbessen die in Noord-Amerika groeien, zijn de lowbush bosbes (Vaccinium angustifolium) en de zure top (Vaccinium myrtilloides). De zure top is een grotere struik, die hoogtes bereikt van 6 tot 24 inch lang, terwijl de lowbush bosbes 3 tot 15 inch hoog wordt. Beide struiken produceren een schemerige blauw-gekleurde bes, - de zure top heeft een wasachtige coating aan de buitenkant van de bes, terwijl de lowbush een poederachtige coating heeft. Zoals de naam al aangeeft, zijn zure topbessen minder zoet dan de lowbush bosbes.
Waar Wild Blueberries te vinden
Wilde bosbessen zijn winterhard in zones 3 tot en met 6 van het Amerikaanse ministerie van Landbouw. De locatie van wilde bosbessen is afhankelijk van de soort. De lowbush bosbes is te vinden in velden en bossen, terwijl de zure top meestal groeit in bossen. Hoewel wilde bosbessen overal in de Verenigde Staten groeien, komen ze het meest voor in Maine en New Jersey. Wilde bosbessen zijn veilig om te eten, maar smaken het beste wanneer ze volledig zijn gerijpt. Om de rijpheid te testen, kietel je de trossen fruit en eet je alleen het fruit dat eraf valt. Bosbessen zijn niet volledig rijp tot enkele dagen nadat ze blauw zijn geworden. Houd er bij het oogsten van wilde bessen rekening mee dat het gemakkelijk is om ze verkeerd te identificeren en dat niet alle bessen eetbaar zijn. Eet geen bessen die je niet definitief kunt identificeren.
Bosbessen Vs. huckleberries
Bosbessen worden vaak aangezien voor bosbessen, een andere wilde struik die kleine blauwe vruchten produceert. Bosbessen zijn lichter van kleur dan bosbessen, hoewel de grootte en vorm van de vruchten vergelijkbaar zijn. Bosbessen groeien dichter dan wilde bosbessen, die de neiging hebben om een kruipende groeiwijze te hebben, en zijn veel langer en reiken tot 4 voet hoog. De bloemen zijn klokvormig op de huckleberry-plant en de bladeren veranderen in de herfst van donker goud in rood-paars. De zaden van de Huckleberry-vrucht zijn harder dan bosbessen en er zijn 10 zaden per bes. Huckleberry-planten komen vaker voor in het noordwesten van de Stille Oceaan en in het noordoosten, voornamelijk op berghellingen.
